Naarmate katten ouder worden, worden ze vatbaarder voor een reeks gezondheidsproblemen, waaronder neurologische problemen. Het vroegtijdig herkennen van deze neurologische problemen bij oudere katten en het begrijpen van beschikbare behandelingen kan hun kwaliteit van leven aanzienlijk verbeteren. Dit artikel gaat dieper in op verschillende veelvoorkomende neurologische aandoeningen die oudere katten treffen, waarbij hun symptomen, diagnostische benaderingen en mogelijke behandelingsstrategieën worden beschreven om u te helpen de best mogelijke zorg te bieden aan uw ouder wordende metgezel.
Vestibulaire ziekte
Vestibulaire ziekte is een veelvoorkomend neurologisch probleem dat het evenwicht en de coördinatie beïnvloedt. Het kan worden veroorzaakt door infecties van het binnenoor, tumoren of idiopathische aandoeningen (wat betekent dat de oorzaak onbekend is). Oudere katten zijn vatbaarder voor het ontwikkelen van vestibulaire ziekte, waardoor het cruciaal is dat eigenaren op de hoogte zijn van de signalen.
Symptomen van vestibulaire ziekte
- Hoofd kantelen
- Rondjes lopen of in cirkels rondlopen
- Nystagmus (snelle, onwillekeurige oogbewegingen)
- Verlies van evenwicht en coördinatie
- Braken of misselijkheid
Diagnose en behandeling
Dierenartsen diagnosticeren vestibulaire aandoeningen door middel van een lichamelijk onderzoek en neurologische beoordeling. Aanvullende tests, zoals bloedonderzoek, beeldvorming (MRI of CT-scan) en oorcytologie, kunnen nodig zijn om de onderliggende oorzaak te bepalen. De behandeling richt zich op het beheersen van de symptomen en het aanpakken van de hoofdoorzaak, indien mogelijk. Ondersteunende zorg, inclusief medicatie tegen misselijkheid en hulp bij eten en drinken, is vaak noodzakelijk.
Als de oorzaak een oorontsteking is, kunnen antibiotica of antischimmelmiddelen worden voorgeschreven. Idiopathische vestibulaire ziekte verdwijnt vaak vanzelf binnen een paar weken met ondersteunende zorg. Als er echter een tumor wordt geïdentificeerd, is de prognose vaak terughoudend en kunnen behandelingsopties bestaan uit chirurgie, bestraling of chemotherapie.
Cognitieve disfunctie bij katten (FCD)
Feline Cognitive Dysfunction (FCD), vergelijkbaar met de ziekte van Alzheimer bij mensen, is een neurodegeneratieve aandoening die de cognitieve functie van oudere katten aantast. Naarmate katten ouder worden, kan hun hersenfunctie afnemen, wat leidt tot veranderingen in gedrag, geheugen en bewustzijn. Het herkennen van de tekenen van FCD is cruciaal voor het bieden van de juiste zorg en ondersteuning.
Symptomen van cognitieve disfunctie bij katten
- Desoriëntatie en verwarring
- Veranderingen in de slaap-waakcycli (bijv. verhoogde nachtelijke activiteit)
- Minder interactie met eigenaren
- Verlies van aangeleerd gedrag (bijvoorbeeld vergeten om de kattenbak te gebruiken)
- Toegenomen angst of prikkelbaarheid
- Doelloos ronddwalen
Diagnose en behandeling
Het diagnosticeren van FCD houdt in dat andere medische aandoeningen die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken, worden uitgesloten. Er is geen specifieke test voor FCD, dus de diagnose is gebaseerd op gedragsveranderingen en het uitsluiten van andere ziekten. Het management richt zich op het bieden van een ondersteunende en stimulerende omgeving. Dit omvat het handhaven van een consistente routine, het bieden van gemakkelijke toegang tot voedsel, water en kattenbak, en het bieden van mentale verrijking door middel van speelgoed en interactie.
Medicijnen en supplementen kunnen ook worden voorgeschreven om de cognitieve functie te verbeteren en angst te verminderen. Selegiline, een MAO-B-remmer, wordt soms gebruikt om FCD bij katten te behandelen. Antioxidantensupplementen, zoals vitamine E en omega-3-vetzuren, kunnen ook nuttig zijn. Het creëren van een veilige en voorspelbare omgeving kan helpen stress te verminderen en de kwaliteit van leven van katten met FCD te verbeteren.
Aanvallen
Epileptische aanvallen worden veroorzaakt door abnormale elektrische activiteit in de hersenen en kunnen zich op verschillende manieren manifesteren. Hoewel epileptische aanvallen bij katten van elke leeftijd kunnen voorkomen, komen bepaalde aandoeningen die epileptische aanvallen veroorzaken vaker voor bij oudere katten. Deze aandoeningen omvatten hersentumoren, beroertes en stofwisselingsstoornissen.
Symptomen van aanvallen
- Verlies van bewustzijn
- Spiertrekkingen of stuiptrekkingen
- Kwijlen of schuimen bij de mond
- Urineren of ontlasten
- Versteviging van het lichaam
Diagnose en behandeling
Het diagnosticeren van de oorzaak van aanvallen omvat een grondig lichamelijk en neurologisch onderzoek, evenals diagnostische tests. Bloedonderzoek, urineanalyse en beeldvorming (MRI of CT-scan) kunnen nodig zijn om onderliggende medische aandoeningen te identificeren. De behandeling richt zich op het beheersen van de aanvallen en het aanpakken van de onderliggende oorzaak.
Anticonvulsiva, zoals fenobarbital of levetiracetam, worden vaak gebruikt om aanvallen te behandelen. De specifieke medicatie en dosering zijn afhankelijk van het type en de frequentie van de aanvallen, evenals de algehele gezondheid van de kat. Regelmatige controle van de bloedspiegels is belangrijk om ervoor te zorgen dat de medicatie effectief is en om bijwerkingen te minimaliseren. Als er een hersentumor wordt vastgesteld, kunnen behandelingsopties bestaan uit chirurgie, bestraling of chemotherapie.
Hyperesthesiesyndroom
Feline hyperesthesiesyndroom, ook bekend als rolling skin disease, is een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door een verhoogde gevoeligheid voor aanraking, met name langs de rug. De exacte oorzaak is onbekend, maar men denkt dat het te maken heeft met een abnormale zenuwfunctie of sensorische verwerking. Hoewel het kan voorkomen bij katten van elke leeftijd, wordt het soms gezien bij oudere katten.
Symptomen van het hyperesthesiesyndroom
- Rimpelende huid langs de rug
- Overmatig poetsen, likken of bijten op de rug, staart of flanken
- Vocalisatie (bijv. sissen, grommen)
- Staart trillen of achtervolgen
- Verwijde pupillen
- Plotselinge uitbarstingen van activiteit of agressie
Diagnose en behandeling
Het diagnosticeren van hyperesthesiesyndroom houdt in dat andere medische aandoeningen die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken, zoals huidallergieën, parasieten of pijn, worden uitgesloten. Een grondig lichamelijk onderzoek en diagnostische tests, zoals huidkrabsels en bloedonderzoek, kunnen nodig zijn. Het management richt zich op het verminderen van de gevoeligheid van de kat en het voorkomen van zelftrauma.
Behandelingsopties kunnen bestaan uit medicijnen om angst of zenuwpijn te verminderen, zoals gabapentine of amitriptyline. Omgevingsveranderingen, zoals het creëren van een kalme en voorspelbare omgeving, kunnen ook nuttig zijn. Het vermijden van triggers die de symptomen verergeren, zoals aaien of aanraken van het aangetaste gebied, is belangrijk. In sommige gevallen kunnen dieetveranderingen of supplementen worden aanbevolen.
Problemen met het ruggenmerg
Degeneratieve myelopathie en andere problemen met het ruggenmerg kunnen ook oudere katten treffen. Deze aandoeningen leiden vaak tot zwakte, gebrek aan coördinatie en zelfs verlamming. Vroege detectie en passend management zijn essentieel voor het behoud van het comfort en de mobiliteit van de kat.
Symptomen van problemen met het ruggenmerg
- Zwakte in de achterpoten
- Incoördinatie of struikelen
- Moeilijkheden met springen of klimmen
- Verlies van controle over blaas of darmen
- Pijn of gevoeligheid in de rug
Diagnose en behandeling
Het diagnosticeren van problemen met het ruggenmerg vereist een uitgebreid neurologisch onderzoek en geavanceerde beeldvormingstechnieken zoals MRI of CT-scans. Deze hulpmiddelen helpen het ruggenmerg te visualiseren en eventuele afwijkingen te identificeren. Behandelingsmethoden variëren afhankelijk van de specifieke aandoening en kunnen pijnbestrijding, fysiotherapie en in sommige gevallen een operatie omvatten.
Ondersteunende zorg is cruciaal voor katten met ruggenmergproblemen. Dit kan bestaan uit het bieden van hulp bij mobiliteit, het zorgen voor gemakkelijke toegang tot voedsel en water en het voorkomen van doorligwonden. Regelmatige veterinaire controles zijn essentieel om de conditie van de kat te monitoren en het behandelplan indien nodig aan te passen. Hoewel sommige ruggenmergproblemen progressief kunnen zijn, kan een passend beheer helpen de kwaliteit van leven en het comfort van de kat te behouden.
